Zwichnięcie rzepki – leczenie i rehabilitacja
Zwichnięcie rzepki w kolanie najczęściej przytrafia się w czasie aktywności fizycznej. Polega ono na przesunięciu się tej struktury poza jej prawidłową pozycję anatomiczną. Objawia się nagłym bólem, opuchlizną i ograniczeniem ruchomości. W leczeniu stosuje się metody zachowawcze lub operacyjne – wszystko zależy od indywidualnego przypadku. Sprawdź, jak rozpoznać zwichnięcie rzepki.
Do zwichnięcia rzepki dochodzi najczęściej u osób młodych, aktywnych fizycznie. Uraz ten rzadko zdarza się po 30. roku życia. Sprzyja mu nieprawidłowa budowa anatomiczna kończyn dolnych (np. koślawość kolan, boczne ustawienie guzowatości kości piszczelowej), zaburzenia rotacji kości udowej, a także wiotkość mięśni. Nieprawidłowości te są wrodzone i mogą być dziedziczone. Z tego powodu zdarza się, że zwichnięcia rzepki występują rodzinnie.
Z artykułu dowiesz się:
Rzepka w kolanie – jakie pełni funkcje?
Rzepka to trójkątna, płaska kość, która ma zaokrąglone brzegi. Znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. Położona jest w zagłębieniu rzepkowo-udowym kości udowej. Jest włączona w ścięgno mięśnia czworogłowego uda – jej przednia powierzchnia zrasta się z nim. Wierzchołek rzepki jest skierowany do dołu. Jest ona największą trzeszczką w ciele człowieka, czyli kością, która powstaje na skutek kostnienia ścięgien. Można ją bez problemu wyczuć palcami z przodu kolana.
Rzepka pełni bardzo ważne funkcje. Przede wszystkim chroni staw kolanowy od przodu. Natomiast jej tylna część zwiększa działanie mięśnia czworogłowego uda. Robi to poprzez zwiększenie kąta jego przyczepu do kości piszczelowej. Tym samym może on pracować wydajniej.
Zwichnięcie rzepki w kolanie – jak wygląda?
Zwichnięcie rzepki prawidłowo określa się jako zwichnięcie stawu rzepkowo-udowego. Jest to sytuacja, w której kość ta wypada z bruzdy międzykłykciowej kości udowej. Przemieszcza się ona do bocznej części stawu kolanowego, najczęściej na zewnątrz kolana. Zwichnięcia w innych kierunkach (do wewnątrz lub do środka) zdarzają się bardzo rzadko.
W większości przypadków po zwichnięciu rzepki kość wraca na swoje miejsce. Wówczas uraz jest niegroźny. Zdarza się jednak, że pozostaje w nieprawidłowym ustawieniu, co wymaga specjalnego postępowania.
Gdy dochodzi do zwichnięcia rzepki, osoba poszkodowana doznaje nagłego uczucia przeskoczenia czegoś w kolanie. Towarzyszy temu silny ból. W przypadku powrotu kości na prawidłowe miejsce uczucie to pojawia się ponownie. Do pozostałych objawów zwichnięcia rzepki należą:
- obrzęk kolana,
- krwiak,
- ograniczenie ruchomości w stawie kolanowym,
- niemożność stanięcia na uszkodzoną kończynę.
Natomiast nieprawidłowe ustawienie rzepki powoduje zniekształcenie kolana, a kość jest wyraźnie widoczna przez skórę. Warto zdawać sobie sprawę, że jednocześnie może dojść do uszkodzenia innych struktur w obrębie stawu kolanowego (np. więzadeł, łąkotek) lub oddzielenia się fragmentu kłykcia bocznego kości udowej.
Przyczyny zwichnięcia rzepki są różne. Najczęściej rzepka ulega zwichnięciu w czasie uprawiania sportu, który wymaga gwałtownych rotacji. Niebezpieczny może być też bezpośredni uraz rzepki – np. kopnięcie w nią.
Leczenie i rehabilitacja zwichniętej rzepki
W przypadku podejrzenia zwichnięcia rzepki konieczne jest niezwłoczne zgłoszenie się do lekarza – również wtedy, gdy kość powróci od razu na swoje prawidłowe miejsce. Rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu lekarskiego, badania klinicznego oraz badań obrazowych (najczęściej wystarczy RTG, ale stopień uszkodzeń lepiej pozwala ocenić rezonans magnetyczny).
Postępowanie lecznicze zależy od tego, jaki jest zakres uszkodzeń. Jeżeli rzepka nie wróciła na swoje miejsce, konieczne jest jej ustawienie.
Jeżeli jest to pierwsze zwichnięcie rzepki, a uszkodzenia więzadeł dobrze rokują, zwykle wdraża się leczenie zachowawcze. Zalicza się do niego kilkutygodniowe unieruchomienie stawu kolanowego w ortezie. Kolano jest ustawione w wyproście. Jednocześnie konieczne jest rozpoczęcie rehabilitacji.
Natomiast tzw. nawykowe zwichnięcie rzepki, czyli uraz nawracający, konieczne może być przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego – np. rekonstrukcji więzadła udowo-rzepkowego.
Rehabilitacja po zwichnięciu rzepki ma na celu wzmocnienie mięśni, znormalizowanie zakresu ruchu w stawie kolanowym, naukę poprawnego poruszania się, zabezpieczenie rzepki oraz złagodzenie nieprzyjemnych dolegliwości. Stosuje się m.in. ćwiczenia, które są indywidualnie dopasowywane do każdej osoby oraz etapu leczenia. Powrót do pełnej sprawności po zwichnięciu rzepki trwa około 2 miesiące, a czas ten wydłuża się w przypadku osób, które chcą powrócić do uprawiania sportu.
Podsumowanie
Zwichnięcie rzepki polega na przesunięciu się kości w bok. Do urazu najczęściej dochodzi na skutek nieprawidłowego ustawienia kończyny. Sprzyjają mu nieprawidłowości w budowie anatomicznej oraz wiotkość mięśni. Objawy świadczące o zwichnięciu rzepki to silny ból, obrzęk, krwiak i ograniczenie ruchomości. Leczenie dopasowuje się indywidualnie do każdego przypadku. Można zastosować unieruchomienie lub zabieg chirurgiczny. W obu przypadkach konieczne jest wczesne rozpoczęcie rehabilitacji.
Źródła:
- W. Sylwanowicz, A. Michajlik, W. Ramotowski, Anatomia i fizjologia człowieka. Podręcznik dla średnich szkół medycznych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1980.
- T. S. Gaździk, Ortopedia i traumatologia. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
Autorka
Angelika Janowicz – absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo. Pisze o zdrowiu, ponieważ wie, jak ważna jest edukacja pacjenta. Wielbicielka podróży i kuchni greckiej.
Powiązane kategorie
Ostatnia aktualizacja [24.11.2022]