Co to jest anorgazmia?
Nie zawsze stosunek seksualny kończy się osiągnięciem satysfakcji. Zdarza się to mimo prawidłowego poziomu libido oraz osiągnięcia stanu podniecenia. Mowa wówczas o anorgazmii, czyli braku orgazmu. Jest to zaburzenie, które można leczyć. Zobacz, jak sobie pomóc.
Orgazm jest to moment, w którym podniecenie seksualne osiąga najwyższy poziom, co prowadzi do odczuwania dużej przyjemności, rozkoszy, satysfakcji, a także zaspo-kojenia seksualnego. Jest on głównym celem podejmowania czynności seksualnych (stosunku płciowego lub masturbacji). Towarzyszą mu nie tylko zjawiska psychologiczne, lecz także fizjologiczne (m.in. skurcz moszny lub pochwy). Niekiedy jednak dochodzi do różnego rodzaju zaburzeń seksualnych, które uniemożliwiają osiągnięcie orgazmu, opóźniają go lub powodują dyskomfort w jego trakcie. Jednym z najczęstszych problemów jest anorgazmia.
Czym jest anorgazmia?
Anorgazmia jest zaburzeniem seksualnym, które charakteryzuje się brakiem zdolności do osiągnięcia orgazmu. Niemożność do osiągnięcia satysfakcji seksualnej występuje mimo odczuwania podniecenia seksualnego, a także normalnego poziomu libido. Wyróżnia się:
- anorgazmię pierwotną – orgazm nie występował nigdy wcześniej,
- anorgazmię wtórną – w przeszłości było możliwe osiągnięcie orgazmu.
Można spotkać się również z terminem „anorgazmia sytuacyjna”. Mianem tym określa się brak satysfakcji seksualnej, który występuje wyłącznie w określonych sytuacjach. Przykładem jest osiąganie orgazmu podczas masturbacji i jego brak w wyniku stosunku seksualnego. Anorgazmia jest zaburzeniem, które ma swój kod w Między-narodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Można znaleźć ją na pozycji F52.3.
Czy anorgazmia występuje tylko u kobiet?
Nie. Anorgazmia jest zaburzeniem seksualnym, które dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Przy czym uważa się, że problem ten występuje częściej u pań. W przypadku panów należy pamiętać, aby nie łączyć anorgazmii z brakiem erekcji lub impotencją.
Jakie są przyczyny anorgazmii?
Anorgazmia może mieć różne przyczyny. Niekiedy trudno jest znaleźć konkretny powód występowania zaburzeń, ponieważ nakłada się na siebie kilka różnych czynników. Są to czynniki biologiczne, społeczne oraz psychologiczne.
Możliwe przyczyny anorgazmii to:
- wrodzone wady anatomiczne narządów rodnych,
- zmiany w narządach rodnych spowodowane zabiegiem chirurgicznym lub urazem,
- zmiany w narządach rodnych spowodowane porodem siłami natury,
- zaburzenia hormonalne,
- zaburzenia kurczliwości mięśni dna miednicy (mięśnie Kegla),
- częste infekcje dróg moczowo-płciowych,
- zmiany pozapalne w obrębie narządów płciowych,
- stosowanie antykoncepcji hormonalnej,
- menopauza lub andropauza,
- uszkodzenie kręgosłupa lub rdzenia kręgowego,
- zaburzenia krążenia,
- stosowanie używek.
Społeczne przyczyny anorgazmii są związane z wychowaniem lub poczuciem winy wynikającym z przekonań religijnych. Jednym z powodów może być brak prywatności podczas zbliżenia. Uważa się także, że na przeżywanie orgazmu duży wpływ ma relacja uczuciowa z ojcem. Ponadto szereg czynników psychologicznych, które mogą uniemożliwiać osiąganie satysfakcji seksualnej.
Czynniki psychologiczne a anorgazmia
Czynniki psychologiczne, które mogą być przyczyną anorgazmii to:
- nerwica,
- obniżenie nastroju,
- depresja,
- przewlekły stres,
- zaburzenia lękowe,
- natłok zmartwień i problemy w życiu osobistym,
- traumatyczne doświadczenia seksualne w przeszłości,
- lęk przed ciążą,
- niezadowolenie z własnego ciała i kompleksy.
Anorgazmia może być również wynikiem problemów w związku i konfliktów z partnerem. Niekiedy przyczyna leży po stronie braku komunikacji. Zdarza się, że kobieta lub mężczyzna nie mówią o swoich potrzebach seksualnych (np. z powodu wstydu).
Co robić w przypadku zaobserwowania u siebie anorgazmii?
W przypadku zaobserwowania u siebie anorgazmii należy zwrócić się po pomoc do specjalisty. Wielu z nich podkreśla, że o zaburzeniach mówi się już wtedy, gdy problemy z osiągnięciem satysfakcji seksualnej trwają od co najmniej pół roku. Zalecana jest wizyta u psychologa lub seksuologa. Warto także skonsultować się z ginekologiem lub lekarzem pierwszego kontaktu.
Jak wygląda leczenie anorgazmii?
Leczenie anorgazmii polega na zidentyfikowaniu przyczyny problemu i podjęciu działań, które mają na celu ich wyeliminowanie. Konieczne może być także podjęcie terapii (partnerskiej lub indywidualnej). Po takie rozwiązanie sięga się w sytuacji, gdy brak satysfakcji seksualnej wynika z czynników psychologicznych (lęków lub traum z przeszłości) lub zaburzonych relacji z partnerem.
Warto spróbować także urozmaicić swoje życie seksualne. Poznanie własnego ciała pozwoli na określenie swoich potrzeb. Niekiedy pomocna staje się zmiana pozycji lub stworzenie odpowiedniej atmosfery. Można spróbować również skorzystać z prezerwatyw intensyfikujących doznania, żelu intymnego, nakładki wibracyjnej lub gadżetów erotycznych.
Źródła:
1. Zaburzenia seksualne u kobiet. Wytyczne postępowania klinicznego dla lekarzy położników i ginekologów, Ginekologia po Dyplomie, 2012, nr 1, s. 69–79.
2. Ł. Müldner-Nieckowski, Zaburzenia orgazmu, Medycyna Praktyczna https://www.mp.pl/pacjent/seksuologia/zaburzenia-seksualne/u-kobiet/91983,zaburzenia-orgazmu (dostęp 11.02.2021).
3. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10.
Autorka
Angelika Janowicz – absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo. Pisze o zdrowiu, ponieważ wie, jak ważna jest edukacja pacjenta. Wielbicielka podróży i kuchni greckiej.