Czym jest hipochondria?
Hipochondria, która znana jest także jako zaburzenie hipochondryczne, podobnie jak inne zaburzenia z objawami somatycznymi należą do najtrudniejszych i najbardziej złożonych zaburzeń psychiatrycznych do leczenia w ogólnym środowisku medycznym. Na podstawie wielu nowych osiągnięć w tej dziedzinie zrewidowano kryteria diagnostyczne w celu ułatwienia opieki klinicznej i badań. Chociaż zaburzenie lękowe związane z chorobą zaliczane jest do kategorii „objawów somatycznych i zaburzeń pokrewnych”, nadal w dużym stopniu pokrywa się z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym i pokrewnymi chorobami.
Podobnie jak w przypadku wszystkich zaburzeń psychicznych, zaburzenie lękowe związane z chorobą wymaga kreatywnego, dokładnego planowania leczenia biopsychospołecznego przez zespół, w którego skład wchodzą lekarze podstawowej opieki zdrowotnej i specjaliści od zdrowia psychicznego.
Jakie są objawy hipochondrii?
Osoby z zaburzeniami lękowymi związanymi z chorobą – zwane również hipochondrią – mają nierealistyczny strach przed poważnym schorzeniem lub obawę, że istnieje wysokie ryzyko zachorowania. Mogą błędnie interpretować typowe funkcje organizmu jako oznaki choroby.
Nawet po tym, jak testy medyczne nie wykazują żadnych problemów zdrowotnych, osoby z hipochondrią nadal są zaabsorbowane myślą, że są poważnie chore. Ich ciągłe troski o zdrowie mogą wpływać na ich relacje, karierę i życie.
Osoba z hipochondrią najczęściej zalicza się do jednej z tych kategorii:
Poszukiwanie opieki: spędza dużo czasu w placówce opieki zdrowotnej. Potrzebuje porady wielu specjalistów i prosi o badania lekarskie.
Unikanie opieki: unika lekarzy i opieki medycznej. Może nie ufać lekarzom lub uważa, że ci nie traktują objawów poważnie. To może wywołać więcej lęku i niepokoju.
Osoby z zaburzeniami lękowymi związanymi z chorobą mają ciągły, ale nierealistyczny strach przed poważną chorobą. Konkretne choroby, o które się martwią, często się zmieniają. Niektóre osoby z zaburzeniami lękowymi mogą mieć zdiagnozowaną chorobę fizyczną. Jednak z powodu zaburzeń lękowych mogą czuć, że ich stan jest cięższy, niż faktycznie jest.
Objawy hipochondrii:
- Unikanie ludzi lub miejsc z powodu obaw o zachorowanie
- Ciągłe badanie w kierunku choroby
- Zaburzenia postrzegania objawów (np. kaszel staje się oznaką raka płuc)
- Wysoki poziom niepokoju o zdrowie osobiste
- Obsesja na punkcie normalnych funkcji organizmu, takich jak częstość akcji serca
- Dzielenie się objawami i stanem zdrowia z innymi
- Wielokrotne sprawdzanie oznak choroby, takich jak pomiar ciśnienia krwi lub temperatury
- Szukanie u bliskich zapewnienia o swojej racji co do występujących objawów
- Niepokój związany ze zdrowymi funkcjami organizmu, takimi jak gazy lub pocenie się
Przyczyny hipochondrii
Eksperci nie wiedzą, dlaczego u niektórych osób rozwijają się hipochondria, zidentyfikowano natomiast szereg czynników sprzyjających powstawaniu zaburzenia.
- Trauma w dzieciństwie, taka jak maltretowanie lub zaniedbywanie dziecka
- Ekstremalny stres
- Lęki zdrowotne lub inne zaburzenia lękowe w rodzinie
- Choroba dziecięca lub poważna choroba w rodzinie w dzieciństwie
- Problemy ze zdrowiem psychicznym, takie jak lęk lub depresja
- Trauma, taka jak gwałt lub przemoc fizyczna lub emocjonalna
Leczenie hipochondrii
Około 20 randomizowanych kontrolowanych badań i liczne badania obserwacyjne wskazują, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest skuteczną metodą leczenia hipochondrii. Zazwyczaj około dwie trzecie pacjentów reaguje na leczenie, a około 50% pacjentów osiąga remisję, tj. nie cierpi już na hipochondrię po leczeniu. Terapia CBT w hipochondrii i lęku o zdrowie może być oferowana w różnych formach, w tym jako terapia indywidualna lub grupowa twarzą w twarz, przez telefon lub jako samopomoc kierowana z informacjami przekazywanymi za pośrednictwem poradnika lub internetowa platforma leczenia.
Istnieją również dowody na to, że leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, mogą zmniejszać objawy. W niektórych przypadkach hipochondria dobrze reaguje na leki przeciwpsychotyczne, zwłaszcza nowsze atypowe leki przeciwpsychotyczne
Cele leczenia koncentrują się na poprawie jakości życia poprzez minimalizację objawów. Zabiegi obejmują:
Leki przeciwdepresyjne, które pomogą ci poczuć się mniej niespokojnym i/lub przygnębionym.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT), aby porozmawiać o swoich lękach i niepokojach oraz nauczyć się zdrowych sposobów radzenia sobie.