Każdy ma takie dni, że za nic w świecie nie chce wychodzić z domu. Jednak problem pojawia się, gdy powodem jest nie zmęczenie i chęć odpoczynku, a lęk. Przed otwartą przestrzenią, tłumem i utratą kontroli. Lęk, który paraliżuje i utrudnia codzienne funkcjonowanie. Ma on swoją nazwę – agorafobia.
Czym jest agorafobia?
Odczuwanie lęku jest czymś naturalnym i nie ma chyba osoby, która choć raz w życiu go nie czuła. Problem pojawia się, gdy lęk zaczyna paraliżować i utrudniać codzienne funkcjonowanie. W takich sytuacjach mówi się o zaburzeniach lękowych, które wymagają leczenia.
Jednym z takich zaburzeń jest agorafobia. Definiuje się ją jako silny lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, w miejscach publicznych. Osoba cierpiąca na agorafobię obawia się, że po wyjściu z domu dostanie ataku paniki i nikt jej nie pomoże. To powoduje, że odczuwa silny lęk nawet przed krótkim wyjściem na niewielką odległość (1).
Przyczyny agorafobii
Przyczyny agorafobii nie są do końca znane. Przypuszcza się, że może mieć podłoże genetyczne. Jednak naukowcy dopatrują się przyczyn tego zaburzenia lękowego nie tylko w genach. Wskazują, że na rozwój agorafobii mogą wpływać:
czynniki psychologiczne – w tym przypadku ciężko określić co konkretnie wpływa na rozwój zaburzeń lękowych. Tak naprawdę może być to wszystko, co odbija się negatywnie na zdrowiu psychicznym, ponieważ każdy ma inną wrażliwość i wytrzymałość.
Traumatyczne przeżycia – zaburzenia lękowe mogą rozwijać się u osób, które doświadczyły długotrwałej przemocy fizycznej lub psychicznej, były świadkiem lub ofiarą brutalnej napaści albo przeżyły wypadek czy śmierć bliskiej osoby.
Uzależnienie od alkoholu lub narkotyków.
Agorafobia może współistnieć również z zespołem lęku uogólnionego, zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, a także depresją (1).
Objawy agorafobii
Po czym poznać, że niechęć do wychodzenia z domu, lęk przed otwartą przestrzenią i przebywaniem w miejscach publicznych to nie kwestia złego humoru czy nieśmiałości, a zaburzenia lękowe?
Kluczem do rozpoznania zaburzeń jest wnikliwa autoobserwacja. Niepokojącym sygnałem jest silny lęk przed otwartymi przestrzeniami, znalezieniem się samemu w zatłoczonym miejscu. Z czasem oprócz lęku mogą pojawić się objawy depresji związane z przebywaniem w izolacji. Osoba cierpiąca na agorafobię oprócz silnego lęku zaczyna odczuwać wstyd i bezsilność.
Do tego dochodzą objawy fizjologiczne: zawroty i bóle głowy, nadmierne pocenie się, a nawet omdlenia. Ich pojawienie się jeszcze bardziej potęguje lęk, ponieważ chory może przypisywać im poważne problemy zdrowotne (np. myśleć, że szybsze bicie serca oznacza chorobę układu krążenia) (1).
Leczenie agorafobii
Agorafobia to zaburzenie lękowe, którego nie powinno się lekceważyć i traktować w kategoriach wymysłów. W związku z tym, że silny lęk, a także narastające poczucie winy i wstydu utrudniają codzienne funkcjonowanie, warto zgłosić się po pomoc do specjalisty. Konkretnie do psychologa, ponieważ podstawą leczenia jest psychoterapia. W przypadku tego typu zaburzenia lękowego najczęściej stosuje się terapię poznawczo-behawioralną.
Na początku psychoterapii chory dowiaduje się więcej na temat mechanizmów odpowiedzialnych za pojawienie się jego lęków. Poza tym uczy się, jak zauważać czynniki, które wyzwalają u niego ataki paniki i w jaki sposób zmienić swoje schematy myślowe(2).
Oprócz psychoterapii można wdrożyć metody, które pomagają się uspokoić, wyciszyć. Jedną z nich jest przyjmowanie suplementów diety lub leków, które zawierają składniki roślinne o delikatnym działaniu uspokajającym (3).
Wyróżnić należy suplementy i leki na sen i leki uspokajające bez recepty. Wspomniane zioła dostępne są również w postaci herbat ziołowych. Dzięki temu chory może wybrać czy woli przyjmować kapsułki lub tabletki, czy lepiej sprawdzą się u niego ziołowe napary.
Przypisy
1. https://psychoterapiacotam.pl/agorafobia-czym-jest/
2. Gulcz, Magdalena, and Małgorzata Polak. "Zastosowanie terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu wybranych zaburzeń lękowych: zespołu lęku napadowego i PTSD1." Nowiny psychologiczne 2 (2002): 29-49.
3. Dobros, Natalia. "Zioła o działaniu uspokajającym i przeciwdepresyjnym." Post Fitoter 18.3 (2017): 215-22.