Rumień to problem dermatologiczny, który charakteryzuje się miejscowym zaczerwienieniem skóry. Może pojawić się w różnych miejscach ciała i ma tendencję do nawrotów. Jakie są jego przyczyny i jak wygląda leczenie?
Przyczyny rumienia
Przyczyny rumienia są różne. Istnieją różne typy.
Rumień guzowaty – są to zapalne zmiany guzowate w tkance podskórnej. Ich przyczyna nie została do końca poznana. Przypuszcza się, że są związane z zakażeniami (wirusowymi, grzybiczymi lub bakteryjnymi), przyjmowaniem niektórych leków lub chorobami (np. przewlekłym zapaleniem jelit, sarkoidozą, nowotworem złośliwym).
Rumień wędrujący – jest to zmiana skórna, która może pojawić się po ukąszeniu kleszcza. Ma postać czerwonej plamy z przejaśnieniem w środku. Charakterystyczne jest to, że jej brzegi z czasem się przesuwają, a rumień ulega powiększeniu. Wystąpienie tego typu zmiany skórnej świadczy o boreliozie.
Rumień zakaźny – to choroba wywołana zakażeniem wirusowym. Za jej rozwój odpowiada parwowirus B19, który najczęściej atakuje dzieci. Objawy rumienia zakaźnego wyglądają groźnie, ale w rzeczywistości nie jest to niebezpieczne schorzenie dla osób z prawidłowo funkcjonującym układem immunologicznym i bez zaburzeń hemolitycznych.
Rumień alergiczny – jest odpowiedzią organizmu na kontakt z określonym alergenem.
Rumień wielopostaciowy – pojawia się w wyniku działania różnych czynników m.in. chemicznych i infekcyjnych. Ma zróżnicowany obraz kliniczny. W niektórych przypadkach charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i stanowi zagrożenie dla życia [1, 2, 3].
Istnieją jeszcze inne rodzaje rumienia. Wśród pozostałych wymienia się m.in. rumień serotoninowy, polekowy, trwały czy lombardzki.
Objawy rumienia
Rumień to zaczerwienienie skóry, którego nie da się rozmasować czy zniwelować przy użyciu kosmetyków. Świadczy to o tym, że zmiana rozwija się wewnątrz tkanek i wymaga konsultacji z lekarzem.
Zaczerwienienie skóry nasila się pod wpływem wzrostu ciśnienia krwi i silnych emocji. Towarzyszą mu również wzmożona aktywność naczyń krwionośnych i nadmierna wrażliwość na zmiany temperatury. Tego typu objawy mogą być mylone z naturalną reakcją organizmu na różnego rodzaju bodźce zewnętrzne. Jednak jeśli zostaną zlekceważone, może dojść do trwałego uszkodzenia naczyń krwionośnych i powstania zmian skórnych, które trudno usunąć.
Należy pamiętać również o tym, że z pozoru niegroźne zaczerwienienie skóry może świadczyć o chorobie. Jeśli rumień ulega powiększeniu, oznacza to, że doszło do rozwoju boreliozy. Konsekwencją nieleczonej choroby są m.in. porażenie nerwu twarzowego, zapalenie opon mózgowych czy zapalenie mózgu.
Z kolei, jeśli zmiany skórne mają różne kształty, wzory i z czasem rozprzestrzeniają się na kończyny i tułów może być to znak, że doszło do zakażenia wirusowego. Objawy rumienia zakaźnego ustępują samoistnie, ale w przypadku bólu stawów konieczne może być podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych [1, 2, 3].
Leczenie rumienia
Leczenie rumienia zależy od tego, co jest jego przyczyną. W przypadku rumienia wędrującego będącego objawem boreliozy wdraża się antybiotykoterapię. Z kolei u alergików z rumieniem alergicznym wprowadza się leczenie objawowe. Polega ono na właściwej pielęgnacji skóry za pomocą dermokosmetyków, a także stosowaniu glikokortykosteroidów. W przypadku rumienia alergicznego ważne jest również unikanie ekspozycji na alergeny.
Osobom, u których obserwuje się skłonność do występowania rumieni spowodowanych działaniem czynników zewnętrznych, zaleca się także:
unikanie długich, gorących kąpieli i korzystania z sauny;
ograniczenie ilości ostrych przypraw dodawanych do posiłków;
unikanie używek (alkoholu, papierosów);
systematyczne stosowanie dermokosmetyków o łagodnym działaniu, które łagodzą stany zapalne skóry i wzmacniają jej naturalną barierę ochronną [1, 2, 3];
Profilaktyka rumienia
Przyczyny rumienia są różne, dlatego ciężko o jednolite zasady profilaktyki. W przypadku rumienia wędrującego jest to np. noszenie ubrań z długim rękawem w czasie pobytu w lesie i stosowanie preparatów przeciw kleszczom. Z kolei w ramach profilaktyki rumienia zakaźnego zaleca się unikanie kontaktu z osobami zakażonymi.
Przpisy
[1] Smoleńska, Zaneta, Anna Matyjasek, and Zbigniew Zdrojewski. "Borelioza—najnowsze rekomendacje w diagnostyce i leczeniu." Rheumatology Forum. Vol. 2. No. 2. 2016.
[2] Kalicki, Bolesław, et al. "Manifestacje skórne wybranych chorób o etiologii wirusowej." Pediatria i Medycyna Rodzinna 2.5 (2009): 108-112.
[3] https://www.mp.pl/pacjent/reumatologia/choroby/140715,rumien-guzowaty
