Rozdrapywanie krostek, wyciskanie pryszczy i zaskórników prowadzi do zaostrzenia stanów zapalnych cery dotkniętej trądzikiem. Jeśli takie czynności są elementem codziennej pielęgnacji skóry trądzikowej, problem przybiera na sile. Zdarza się jednak, że tego rodzaju aktywność ma charakter kompulsywny i jest wywoływana przez zaburzenia psychologiczne. Mówi się wówczas o trądziku neuropatycznym lub przeczosowym.
Trądzik neuropatyczny to efekt obsesyjnego drapania, wyciskania lub rozdrapywania zmian skórnych, nawet tych minimalnych lub wręcz niewidocznych. Zwykle związany jest z problemami natury psychicznej, takimi jak lęk czy stres. Z tego względu jego leczenie wymaga szerszego podejścia. Znaczenie ma nie tylko terapia dermatologiczna, ale również wsparcie psychologiczne. Sprawdź, czym jest trądzik neuropatyczny, jak wygląda i co przyczynia się do jego powstawania. Podpowiadamy, jakie metody stosuje się w leczeniu trądziku neuropatycznego.
Z artykułu dowiesz się:
- Co to jest trądzik neuropatyczny?
- Jakie czynniki przyczyniają się do powstawania trądziku neuropatycznego?
- Jak trądzik neuropatyczny wpływa na wygląd skóry?
- Jak wygląda leczenie trądziku neuropatycznego?
Czym jest trądzik neuropatyczny?
Trądzik neuropatyczny, przeczosowy, z rozdrapania polega na nałogowym, kompulsywnym rozdrapywaniu i wyciskaniu wszelkich zmian, które pojawiają się na powierzchni skóry. Najczęściej o zaburzeniach tego typu mówi się w kontekście cery trądzikowej, jednak mogą być związane również z innymi chorobami.
To zjawisko o podłożu psychicznym nie jest typową dermatozą. To bardzo złożona dolegliwość z pogranicza dermatologii oraz psychiatrii, dlatego tak też powinna być leczona. Choć może występować w każdym wieku, najczęściej dotyczy ludzi młodych, głównie kobiet. Przyczyną może być dążenie do atrakcyjnego wyglądu za wszelką cenę.
Osoby, u których występuje problem mają obsesyjną potrzebę pozbywania się wszelkich zmian skórnych. Nie potrafią powstrzymać się przed drapaniem i wyskrobywaniem niedoskonałości spod skóry, choć wiedzą, że ich działanie powoduje zaostrzanie stanów zapalnych. Drobnoustroje rozsiane po całej powierzchni twarzy lub innej części ciała przyczyniają się do powstawania kolejnych zmian – tak tworzy się błędne koło.
Trądzik neuropatyczny to jedna z głównych przyczyn pogorszenia stanu cery, uszkodzeń naskórka oraz bliznowacenia. Może również prowadzić do poważnych infekcji, jeśli bakterie spod paznokci przedostaną się do otwartych ran.
Przyczyny trądziku neuropatycznego
W przypadku trądziku neuropatycznego bardzo ciężko jest określić jego przyczynę. Zjawisko to ma wielowymiarowy charakter, związany z zaburzeniami psychicznymi oraz behawioralnymi. Warto również wiedzieć, że czynników, które powodują kompulsywne rozdrapywanie zmian skórnych może być nawet kilka. Najczęściej są to:
- zaburzenia lękowe i depresja – mogą nasilać zachowania autoagresywne, w tym celowe uszkadzanie skóry. Wyciskanie i rozdrapywanie pryszczy może działać jako sposób na chwilową redukcję wzmożonego napięcia emocjonalnego,
- zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) – osoby z OCD mają obsesyjną potrzebę wykonywania niektórych czynności, co może przełożyć się na kompulsywne wyciskanie lub drapanie niedoskonałości,
- niska samoocena – perfekcjonizm, negatywny obraz własnego ciała, niechęć do niego oraz brak samoakceptacji może również przyczyniać się do obsesyjnego rozdrapywania zmian skórnych,
- silny stres – często prowadzi do nawykowego wyciskania lub drapania skóry, nawet w przypadku niewielkich czy wręcz nieistniejących zmian skórnych.
Warto jednak pamiętać, że bezpośrednią przyczyną pogorszenia stanu cery i niemożności skutecznego leczenia trądziku jest zaburzenie procesu regeneracji skóry oraz rozsiewanie bakterii na jej powierzchni. Nieustanne rozdrapywanie ran w trakcie gojenia, uniemożliwia prawidłową odbudowę komórkową i może prowadzić do infekcji. Przez takie działanie zmiany trądzikowe odnawiają się, a stan zapalny nasila.
Trądzik neuropatyczny – objawy
Patrząc jedynie na zmiany trądzikowe, ciężko określić czy mamy do czynienia z trądzikiem neuropatycznym. Od innych typów trądziku różni się on tym, że głównym czynnikiem pogarszającym stan skóry nie są same zmiany, ale kompulsywne zachowania związane z ich naruszaniem. O tym, że dana osoba ma problem świadczyć mogą jednak szczegóły, na które warto zwrócić uwagę, podejrzewając ten rodzaj trądziku:
- duża ilość otwartych ranek, które mogą zlewać się w większe, rozległe,
- sącząca się z ran świeża krew lub wydzielina ropna,
- silne zaczerwienienie i obrzęk wokół zmian trądzikowych,
- duża ilość przebarwień i blizn przerostowych,
- nawykowe dotykanie i drapanie twarzy.
Jak leczyć trądzik neuropatyczny?
Z powodu psychicznego podłoża trądziku neuropatycznego, jego leczenie wymaga holistycznego podejścia. Powinno obejmować zarówno terapię dermatologiczną, jak i psychologiczną. Psychiatra lub psycholog pomoże pacjentowi zrozumieć, skąd biorą się jego obsesyjne działania. Kiedy uda się poznać przyczynę, możliwa będzie praca nad sobą i stopniowa zmiana nawyków. Psychoterapia ułatwi też zarządzanie emocjami i pomoże wypracować sposoby na radzenie sobie ze stresem.
Równolegle należy prowadzić także dermatologiczne leczenie. Trądzik neuropatyczny wymaga odpowiedniej pielęgnacji skóry, a najczęściej także farmakoterapii. Zwykle lekarze przepisują pacjentom preparaty do stosowania miejscowego o działaniu antybakteryjnym, przeciwzapalnym i złuszczającym. Dzięki temu można szybciej wyleczyć istniejące zmiany trądzikowe i pobudzić skórę do efektywniejszej odbudowy. W zaawansowanych przypadkach dermatolog może zdecydować o wdrożeniu leków doustnych.
Specjalista, poza leczeniem objawowym, zdiagnozuje również przyczynę samego powstawania zmian skórnych. Może skierować pacjenta na badania poziomu hormonów i zaproponować zabiegi gabinetowe, takie jak peeling chemiczny, kawitacyjny, mikrodermabrazja. Zapewniają dogłębne oczyszczenie skóry i przyspieszają jej odbudowę. Pacjent najczęściej otrzymuje także wskazówki dotyczące samodzielnej domowej pielęgnacji.
