Koronawirus z Wuhan (SARS-CoV-2) wywołujący chorobę COVID-19 jest wirusem osłonkowym z rodziny koronawirusów, których głównymi nosicielami są ssaki i ptaki. Ludzkie koronawirusy odpowiedzialne są za około 10-20% przeziębień, większość infekcji ma lekki charakter, niezagrażający życiu, jednak czasami pojawia się odmiana, mogąca stanowić zagrożenie. Takimi koronawirusami były wirus Sars i Mers, a obecnie jest to SARS-CoV-2 odpowiedzialny za epidemię w Chinach, która rozprzestrzeniła się na cały świat.
Koronawirus z Wuhan – to nie pierwszy tego typu wirus
Ludzkie koronawirusy zidentyfikowano w latach 60. ubiegłego wieku. Obecnie wyróżnia się:
- alfa-koronawirus 229E (HCoV 229E),
- beta-koronawirus OC43 (HCoV OC43),
- beta-koronawirus SARS (SARS CoV Urbani) – czyli wirus sars odpowiedzialny za epidemię z 2002-2003 roku.
- alfa-koronawirus NL63 (HCoV NL63),
- beta-koronawirus HKU1 (HCoV HKU1),
- koronawirus bliskowschodniego zespołu oddechowego – wirus MERS (MERS-CoV)
- beta-koronawisus SARS-CoV-2 – odpowiedzialny za aktualną sytuację na świecie. Wywołuje chorobę COVID-19
Koronawirusy charakteryzują się dużym zróżnicowaniem, szybkim rozprzestrzenianiem się i możliwością występowania rekombinacji genetycznych oraz mutacji. To właśnie te cechy sprawiają, że są wirus może być potencjalnie niebezpieczny.
Koronawirus – objawy. Jak dochodzi do zarażenia?
Objawy zachorowania na koronawirusa z Wuhan są typowe dla infekcji wirusowych: gorączka, kaszel, duszności, złe samopoczucie, ból gardła . U niektórych osób, głównie starszych oraz chorych i z osłabionym układem odpornościowym, choroba może mieć ciężki przebieg, wiązać się z zapaleniem płuc, problemami z oddychaniem, z niewydolnością krążenia oraz innymi groźnymi powikłaniami, potencjalnie mogącymi doprowadzić do zgonu.
Według Światowej Organizacji Zdrowia WHO ciężka postać zakażenia 2019-nCoV występuje u około 18% chorych, u których potwierdzono zakażenie, a około 2% chorych umiera. To wartość zbliżona do śmiertelności w wyniku grypy: 0,1-0,5% (umiera 1 do 5 na 1000 osób, które zachorowały), a 90% zgonów występuje u osób w podeszłym wieku (po 60. r.ż).
Koronawirus z Wuhan charakteryzuje się niską śmiertelnością, jednak to nie śmiertelność jest czynnikiem zagrożenia, a szybkość, z jaką wirus się przenosi . Ta cecha zwiększa ryzyko mutacji wirusa i pojawienia się groźniejszych odmian.
Do zakażenia najprawdopodobniej dochodzi w analogicznym mechanizmie jak do zakażeń wirusami typowymi dla przeziębienia lub grypy, tj. drogą kropelkową poprzez bezpośredni kontakt lub przeniesienie wirusów w okolicę ust lub nosa. Na przykład dotykając ręką skażonego przedmiotu, a następnie przykładając ją do twarzy. Niezbędny jest przy tym kontakt z nosicielem lub przebywanie w miejscu, w którym znajdują się chore osoby lub zwierzęta. Nie ma natomiast możliwości zakażenia się wirusem na odległość np. odbierając paczkę z Chin, ponieważ koronawirus szybko ginie poza ustrojem nosiciela.
Problemem w przypadku obecnej epidemii jest to, że objawy koronawirusa pojawiają się między 2. a 14. dniem po zakażeniu, jednak nosiciel może być źródłem zakażenia nawet, gdy ten nie wykazuje żadnych objawów. To potencjalnie bardzo niebezpieczna sytuacja, sprzyjająca szybkiemu rozprzestrzenianiu się choroby. Ogniska koronawirusa znajdują się już nie tylko w Chinach, infekcja rozniosła się po Azji, a nawet trafiła do Europy, również w USA zanotowano przypadki zachorowań, wszystko przez łatwość z jaką wirus migruje.
