Czym jest neofobia żywieniowa? Sprawdź, jak reagować i co robić, kiedy dziecko nie chce jeść
Neofobią żywieniową nazywamy lęk przed smakowaniem nowych pokarmów i pojedynczych produktów spożywczych. Występowanie neofobii żywieniowej obserwuje się głównie u najmłodszych – na pewnym etapie rozwoju dziecka bywa ona naturalnym zjawiskiem. Wynika m.in. z mechanizmów obronnych organizmu, które chronią przed spożyciem czegoś nieznanego i potencjalnie szkodliwego. Czasami jednak jest objawem zaburzeń i może doprowadzić do niebezpiecznych niedoborów.
Osoby z neofobią żywieniową często ograniczają swoją dietę do znanych, „bezpiecznych” produktów i unikają eksperymentowania z nowymi smakami, teksturami czy zapachami. Niestety przez to ich jadłospis jest monotonny i ubogi w różne składniki odżywcze. Sprawdź, jakie sygnały świadczą o neofobii żywieniowej u dzieci, jakie są jej przyczyny oraz jak dbać o dietę i właściwe nawyki żywieniowe w życiu małego dziecka.
Z artykułu dowiesz się:
- Czym jest neofobia żywieniowa?
- Jak objawia się neofobia żywieniowa w okresie wczesnego dzieciństwa?
- Jak częste jest występowanie neofobii żywieniowej i jakie są jej uwarunkowania?
- Jak pomóc dziecku w kształtowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych?
- Czy chęć do próbowania nowych produktów i poznawania nowych smaków może pojawić się wraz z wiekiem?
Co to jest neofobia żywieniowa?
Neofobia żywieniowa to lęk przed spożywaniem nowych lub nieznanych produktów spożywczych. Najczęściej występuje u małych dzieci, zwłaszcza w wieku 2-6 lat, które mogą odrzucać nowe smaki i konsystencje, wybierając wyłącznie te dobrze znane. Taka postawa ewolucyjnie jest naturalnym etapem rozwojowym i stanowi pewnego rodzaju ochronę przed spożyciem szkodliwego produktu.
Neofobia żywieniowa zazwyczaj mija samoistnie, a dziecko stopniowo otwiera się na próbowanie nowych pokarmów. U niektórych osób jednak może utrzymywać się przez dłuższy czas (nawet w dorosłości), prowadząc do tzw. wybiórczego jedzenia, czyli diety ograniczonej do wąskiej grupy produktów.
Długotrwała lub mocno nasilona neofobia pokarmowa u dzieci często prowadzi do niedoborów witamin, składników mineralnych i odżywczych w diecie. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy dziecko unika spożywania warzyw, owoców czy produktów bogatych w białko. U najmłodszych może to wpłynąć na rozwój fizyczny oraz psychiczny, dlatego warto wiedzieć, jak pomóc maluchowi w zaakceptowaniu nowych smaków i kształtowaniu preferencji pokarmowych.
Objawy neofobii żywieniowej u dzieci
Choć powszechnie przyjęło się, że neofobia żywieniowa to wyłącznie niechęć i lęk przed próbowaniem nowych produktów, to jednak wspomniana wybiórczość pokarmowa ma szerszy zakres. Dziecko może odmawiać nie tylko nieznanego pokarmu, ale również znanego – podanego w innej formie niż zazwyczaj. Przykładem może być ogórek pokrojony w słupki zamiast – jak dotychczas – w plastry lub ziemniaki podane w postaci puree zamiast w całości, tak jak dziecko do tej pory dostawało.
Dziecko neofobiczne odmawia zwykle próbowania nawet tych pokarmów, które są podane w bardzo atrakcyjny sposób (kanapki z ułożonymi z warzyw minkami, ciekawe kształty powycinane z warzyw i owoców, jogurt w kolorowej miseczce). Maluch może reagować na nie wręcz płaczem, złością i lękiem, odczuwając presję.
Objawem neofobii żywieniowej u dzieci jest również unikanie spożywania posiłków w grupie, szczególnie jeśli na stole znajdują się nieznane pokarmy. Niektóre kilkulatki mają także odruch wymiotny, wypluwają jedzenie po wzięciu do ust lub wręcz przeciwnie – przetrzymują je w jamie ustnej bez intencji pogryzienia i przełknięcia.
Przyczyny neofobii żywieniowej u dzieci
Neofobia żywieniowa u dzieci może wynikać z różnych czynników, zarówno biologicznych, jak i środowiskowych. Do najczęstszych przyczyn należą:
- ewolucyjny mechanizm obronny,
- uwarunkowania genetyczne (niektóre dzieci mogą dziedziczyć skłonność do wybiórczego jedzenia po rodzicach),
- nadwrażliwość sensoryczna,
- zmuszanie do jedzenia,
- karmienie na siłę,
- wady anatomiczne (w budowie przełyku, krtani, jamy ustnej),
- sposób żywienia kobiety w czasie ciąży,
- traumy związane z jedzeniem i dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (wymioty, biegunka, reakcje alergiczne),
- zaburzenia ze spektrum autyzmu,
- zbyt późne rozszerzanie diety,
- późne wprowadzanie pokarmów stałych do jadłospisu dziecka,
- wykorzystywanie jedzenia w systemie kar i nagród,
- nawyki żywieniowe rodziców oraz rodzeństwa.
Poznanie i zrozumienie przyczyn neofobii żywieniowej u dzieci pozwala skutecznie wspierać malucha i pomagać stopniowo oswajać się z nowymi produktami. To bardzo ważne, aby kształtować prawidłowe nawyki żywieniowe i zapobiegać powstawaniu niedoborów pokarmowych.
Postępowanie z dziećmi cierpiącymi na neofobię żywieniową
Choć neofobia żywieniowa jest naturalnym elementem okresu wczesnodziecięcego i pojawia się u większości dzieci na tym etapie rozwoju, nie należy jej bagatelizować. Jeśli dieta dziecka jest mocno ograniczona, np. do kilku prostych produktów, warto skonsultować się z psychologiem, najlepiej terapeutą karmienia.
Specjalista wesprze nie tylko dziecko, ale również rodziców i podpowie jak powinni postępować w takiej sytuacji. Przede wszystkim nie należy zmuszać malucha do jedzenia, ani stosować systemu kar i nagród w temacie posiłków. Pojawia się wówczas silna presja, która wzmaga stres i pogłębia lęk przed jedzeniem.
Rodzice lub opiekunowie nie powinni ciągle podkreślać, że dziecko czegoś nie lubi, ale cierpliwie proponować nowe pokarmy, np. łącząc je ze znanymi i lubianymi. Można pozwolić dziecku nawet pobawić się nowymi strukturami – dotknąć, powąchać, zgnieść, aby mogło stopniowo się z nimi oswajać.
Najlepiej podawać nieduże porcje o stałych porach i siadać do stołu razem z dzieckiem. Maluchy obserwują rodziców oraz ich nawyki, dlatego jeśli Ty będziesz spożywać urozmaicony posiłek, Twoje dziecko też chętniej się na taki skusi.
Pamiętaj, że jeśli dziecko ma stwierdzone niedobory, niezbędna jest także opieka lekarza pediatry oraz stałe monitorowanie wskaźników wzrostu i rozwoju.
Czy z neofobii żywieniowej się wyrasta?
W większości przypadków neofobia żywieniowa mija samoistnie wraz z wiekiem. Jeśli jednak dziecko nie otrzyma odpowiedniego wsparcia i pomocy, lęk przed spożywaniem nowych produktów może się utrwalić. To z kolei przyczynia się do problemów żywieniowych w dorosłości.
Jeżeli więc neofobia jest mocno nasilona i zaburza prawidłowy wzrost oraz rozwój dziecka, konieczna jest pomoc terapeuty karmienia lub psychologa. W takich przypadkach należy wspierać swoją pociechę poprzez cierpliwe zachęcanie do próbowania nowych produktów, unikanie presji oraz dbanie o przyjazną atmosferę przy wspólnych posiłkach.
Podsumowanie
Neofobia żywieniowa jest bardzo częsta u małych dzieci i zwykle ustępuje po pewnym czasie. Żeby pomóc maluchowi ukształtować prawidłowe nawyki żywieniowe, warto być cierpliwym i cały czas proponować nowe produkty. Pamiętaj, że wywieranie nacisku, karanie za niedojedzenie posiłku czy nagradzanie słodyczami nie jest dobrym sposobem na urozmaicenie diety, a jedynie przyczynia się do pogłębienia zaburzeń.
Źródła:
- A. Kozioł-Kozakowska, B. Piórecka, Neofobia żywieniowa jej uwarunkowania i konsekwencje zdrowotne, „Standardy Medyczne Pediatria” 2013, t. 1, s. 2-6.
- H.M. Górna, Apetyt przychodzi w miarę jedzenia – o neofobii żywieniowej, „Bliżej przedszkola” 2020, nr 11.230, s. 29-33.
- B. Jabłonowska-Lietz, Neofobia żywieniowa – zaburzenie czy etap w rozwoju dziecka?, https://ncez.pzh.gov.pl/dzieci-i-mlodziez/neofobia-zywieniowa-zaburzenie-czy-etap-w-rozwoju-dziecka/ (dostęp: 23.03.2025 r.).
- Akademia NFZ, Wyrabiaj w dziecku zdrowe nawyki!, https://akademia.nfz.gov.pl/profilaktyka/wyrabiaj-w-dziecku-zdrowe-nawyki/ (dostęp: 23.03.2025 r.).
Autorka
Aleksandra Chojnowska – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, magister filologii polskiej, copywriterka. Od lat zgłębia wiedzę na tematy związane ze zdrowiem oraz urodą i z pasją pisze o tym, jak każdego dnia dbać zarówno o siebie, jak i o bliskich. Prywatnie doświadczona mama.
Powiązane kategorie
Ostatnia aktualizacja [08.04.2025]